Droge ogen zijn een groeiend probleem wat zeer duidelijk en vasthoudend aanwezig kan zijn. Soms sta je er mee op, soms komt het in de loop van de dag, en soms moet je eerder stoppen met je werkdag of je hobby omdat je ogen het niet meer volhouden. Kun je je voorstellen dat je na een dag werk nog even wil ontspannen om tot rust te komen, en dat dat niet meer gaat vanwege de pijn aan je ogen? Heftig eigenlijk, dat deze aandoening zoveel impact kan hebben. In dit artikel is Tom Gerritse aan het woord over dit onderwerp.
Dat is ook wat ik lang geleden een keer in de praktijk meemaakte. Een vrouw kwam op een lichtbewolkte dag met een overzetzonnebril over haar eigen zonnebril binnen. Ze kwam drie flesjes druppels halen en bij het afrekenen zei ze: ‘tot over een paar weken, als ze weer leeg zijn’. Een snelle rekensom leerde mij dat ze drie flesjes van 300 druppels meenam en daar eigenlijk wel een maand of drie tot zes mee zou moeten kunnen doen, maar toch geen drie tot zes weken… Toen ik ernaar vroeg, zei ze dat ze zo ontzettend veel last van haar ogen had dat ze op een zonnige dag met de gordijnen dicht, met een zonnebril op en met haar handen voor haar ogen in de woonkamer zat omdat het licht veel te fel was. Met een bedroefd gezicht vertelde ze ook dat het haar sociale leven niet ten goede kwam; als de zon ook maar iets scheen, kon zij niet meer naar buiten van de pijn. Ze zag haar kinderen en kleinkinderen dan ook bijna niet in de zomer, terwijl je er juist dan op uit wil gaan met de familie.
Ik kon het leed van deze mevrouw niet aanzien en vroeg of ik haar even in de ogen mocht kijken. Wat ik aantrof waren extreem droge ogen en een forse blepharitis. Ik snapte haar pijn en haar klachten, maar niet hoe het zover was gekomen. Tijdens een uitgebreide anamnese vertelde ze dat ze begonnen was bij de huisarts, maar die wist het niet meer. Daarna was ze doorgestuurd naar meerdere oogartsen in meerdere ziekenhuizen. Ze werd nergens echt serieus genomen en overal met een ander druppeltje naar huis gestuurd. En de ogen gingen van kwaad tot erger. Ik heb mijn adviezen gegeven en uitgebreid uitgelegd wat ze moest doen, hoe ze dat moest doen en met name waarom ze dat moest doen. En ook direct een controle afgesproken voor twee weken later. En toen stapte een heel andere vrouw binnen. Zonder twee zonnebrillen over elkaar, hand boven de ogen of diepbedroefde blik. Ze zei: ‘Je luisterend oor was zo fijn, eindelijk had iemand begrip voor mijn klachten; ik voelde me gehoord’. Ook de veranderde aanpak had goed geholpen. Nog eens vier weken later kwam mevrouw (op haar verzoek) voor een volgende controle. Ze had een klein glimlachje om haar mond toen ze binnenkwam, en haar ogen straalden toen ze vertelde dat ze niet zo’n pijn meer had, maar vooral dat ze op een zonnige dag bij haar dochter en kleinkinderen was geweest en er zo van had genoten dat ze eindelijk haar kleinkinderen kon zien spelen. Mijn hart maakte een vreugdesprongetje, want hoe prachtig is ons werk! Hoe gaaf en mooi is het wat wij in de praktijk allemaal voor onze klanten kunnen doen. Dat je met aandacht, een luisterend oor en een onderzoekend oog – en samen met al je opgedane kennis uit je opleiding(en) en de (bijbehorende) passie voor je vak – je zo’n enorm verschil kunt maken in iemands leven!
VOLGENDE DOORGEEFCOLUMN: Jacqueline Luijten
Tags: doorgeef column, Droge ogen